door Peter Boel
Er viel veel te beleven in ronde drie op 5 november – alles kwam overigens uit slechts twee matches. Maar één partij sprong ver boven de rest uit: Hugo ten Hertog versloeg de niet misselijke IM Robert Ris met ziedend aanvalsgeweld. Er was gewoon geen concurrentie, zo concludeerden juryleden Thomas Willemze en Frank Erwich snel. De New In Chess Schoonheidsprijs, het boek ´Chess Endgames for Club Players´ van Herman Grooten, gaat naar Hugo ten Hertog. Die is dan wel grootmeester, maar ook nog steeds clubspeler!
Spektakel/koffiehuisschaak
“Spektakel/koffiehuisschaak, ingeleid door 11…e5,” vonden de juryleden Willemze en Erwich. Ja, in de stijl van de oude kroeghelden, maar wel helemaal correct! Dat Ris al snel na het (eerste!) stukoffer in de fout ging met 14.Df1 bewees volgens de juryleden hoe moeilijk de stelling al was voor wit. En vergeet u ook niet even te kijken naar zwarts originele openingsspel.
Robert Ris – Hugo ten Hertog
Zukertort Amstelveen – Paul Keres
Tweede kandidaat
De tweede kandidaat was een partij van een heel ander gehalte. In een gevecht van hoog niveau tussen twee gelouterde grootmeesters nam de witspeler ‘ineens’ een opmerkelijke beslissing.
Viacheslav Ikonnikov – Predrag Nikolic
HWP Sas van Gent – LSG IntelliMagic
Opnieuw op de shortlist
De winnaar van ronde 1 haalde opnieuw de shortlist. “Een prima partij van de witspeler, maar we missen iets extra’s.”
Sybolt Strating – Evert Rademakers
Zukertort Amstelveen – Paul Keres
Iets te mager
Hetzelfde (“een mooi offer, maar vrij standaard en dus iets te mager”) gold voor de volgende partij.
Niels Ondersteijn – Gijs IJzermans
Paul Keres – Zukertort Amstelveen
Ook mooi
De volgende zege van een sterke IM op een andere was ook mooi, maar miste ook dat ‘nous savons quoi’ van het Ten Hertog-grootmeesterstuk.
Edwin van Haastert – Koen Leenhouts
LSG IntelliMagic – HWP Sas van Gent
