Door Peter Boel
Deze vierde ronde kende een flink aantal aantrekkelijke partijen, maar aan de meeste zat hier en daar een klein vlekje. Dat gold niet voor de partij van de winnaar van de schoonheidsprijs: Johan Quist, die de op papier sterkere ex-Open kampioen Ali Bitalzadeh afgemeten versloeg met een onweerstaanbaar kwaliteitsoffer. “Vrijwel vlekkeloos gespeeld”, vond jurylid Herman Grooten. Quist ontvangt van New In Chess het boek The Zaitsev System van Alexey Kuzmin.
Verdacht
Grooten gaf aan dat hij de zwarte opzet verdacht vond, maar dat hij het achter het bord zelf nooit had kunnen weerleggen. “Gelukkig laat Quist zien hoe het dan wel moet voor wit. Het (tijdelijke) kwaliteitsoffer is uitstekend en de wijze waarop wit met zijn stukken de regie over de partij in handen neemt, is mooi.”
Partij Quist – Bitalzadeh
Een fraaie strategische prestatie
Manuel Bosboom duikt weer eens op in onze kolommen, ditmaal niet met grof tactisch geweld maar met een fraaie strategische prestatie. Er zaten echter een paar kleine haken en oogjes aan – vooral het feit dat hij een offerzege miste!
Partij Bosboom – Vandenbussche
Boosdoener
Wouter Spoelman besliste zijn partij tegen de wel veel minder sterke Henny Versteeg op elegante wijze. Volgens Ree en Grooten was vooral de zet 19…d5 de boosdoener, waarna het zwarte centrum er wankel uitziet. Spoelman maakt daar onverbiddelijk gebruik van.
Partij Spoelman – Versteeg
Een geweldig gevecht
De volgende partij was een geweldig gevecht. “Op een gegeven moment dacht ik dat Piceu een prijs aan het verdienen was met 20.Lxh7+ en later het kwaliteitsoffer Txe5”, meldde Ree. “Het lijkt steeds kritiek voor zwart, maar er is steeds een oplossing.” Na vele boeiende wederwaardigheden trekt Jan Werle aan het langste eind.
Partij Piceu – Werle
Trucenregen
Rudy van Wessel plaatste een Marshall-achtig pionoffer tegen Merijn van Delft, en toen de Apeldoornse IM daarop inging waren de trossen los. Het leverde een korte maar mooie trucenregen op.
Partij Van Delft – Van Wessel
Een grappig moment
De zege van Erwin l’Ami op Michel de Wit kende één grappig moment, dat wij u niet willen onthouden.
Partij l’Ami – De Wit
Eervolle vermelding
Een eervolle vermelding gaat naar de volgende aanvalspartij uit de wedstrijd Philidor Leeuwarden II – Caissa-Eenhoorn in klasse 2A. Via een torenoffer wordt de witte koning het vrije veld ingejaagd en tenslotte matgezet. Helaas was er juist op die 22e zet nog iets sterkers, en als Jippe Kamstra dat had gezien had hij mee kunnen dingen naar de prijs volgens de juryleden. Verder was Ree niet zo te spreken over de witte dameroute naar a1: “Zult zal vast aan Réti-Lasker, New York 1924, hebben gedacht, maar daar waren de omstandigheden toch heel anders.” Philidor-coryfee Eddy Scholl was echter zo onder de indruk van het spel van zijn clubgenoot dat hij de partij met smaak becommentarieerde.
